30/6 - 6/7 Gorgilesse - Saint Leonard de Noblat

Deze week wil ik iets vertellen over de weg.
Wanneer je in gesprek bent met mensen die het pad kennen komt steeds de vraag:
- Wat vind je van de weg?
Ook was er een vraag, tenminste dat ik er er van gemaakt:
- Wat doe je met de weg?

Laat ik eerst eens beginnen met de weg en het landschap.
Wij wandelen nu over de oude weg, dat is de weg die de pelgrims in de middeleeuwen liepen. Vaak wegen die nog zijn aangelegd door de Romeinen. Het is bijna niet voor te stellen dat deze wegen tot de 50er jaren van de vorige eeuw nog volop in gebruik waren.
Voor veel dorpen was het de enige weg. Geen asfalt maar keien of grind en bospaden. Soms heb je echt het gevoel dat je terug gaat in de tijd.
Je loopt door de meest mooie plaatjes: korenvelden, bossen, wijngaarden, pittoreske dorpjes.
Wat mij dan wel opvalt is dat er t.o.v. 2006 veel gedaan /verbeterd is in de dorpen. We zijn door dorpen gekomen die in 2006 verwaarloosd en bijna uitgestorven leken.
Die leven nu weer: huizen zijn opgeknapt en gemoderniseerd.
Het ziet er veel beter uit.
Wel blijft het zo dat de luiken altijd dicht zitten en op straat zie je niet veel mensen. Maar ook cultuurhistorisch is men goed bezig.
Ja, de weg leid je door mooie streken en gebieden.
Maar de weg maakt het je niet altijd gemakkelijk. Soms stevige hellingen of afdalingen. Soms loop je door halve beken, vooral als het geregend heeft.
Ook kan de ondergrond soms zeer glad zijn. Dus de weg vraagt je volle aandacht.
Het komt ook voor dat je over asfalt wegen loopt en dat je een hele dag maar 1 a 2 auto's tegen komst. Voor ons zo onvoorstelbaar.

Dan de vraag wat doe je met de weg.
Achteraf denk ik dat de vraag was: Wat doet de weg met jou?
De weg maakt dat je overdenkt.
Een voorbeeld:
Wij beginnen en eindigen elke dag met Bijbellezing, gebed en een spreuk uit "het geheim van de schelp".
Afgelopen week lazen we uit de brief van Jacobus.
Al wandelend ben je daar dan mee bezig. De weg, of is het God, stelt je vragen.
Jacobus stelt dat je niet kunt zeggen: "ik geloof", als het uit je werken en manier van leven niet blijkt dan kun je jezelf geen gelovige noemen.
Hier hebben we het al wandelend over.
Soms in stilte, soms begint een van ons wat te zeggen en de ander begrijpt het zonder veel woorden.
Dan kom je zo al luisterend naar elkaar en naar jezelf en naar de weg (God).
Je geloof of niet, er is geen tussenweg.
Ook kun je niet zeggen mijn manier is het echte geloof.
Nee, het gaat altijd om de persoonlijke relatie met de eeuwige.
In gesprek met een medepelgrim kwam de vraag: Ervaar jij God?
Ja, ik ervaar God, soms als wij een kerk binnengaan, soms al lopend.
Zo werkt de weg, maar je moet wel bereid zijn je er open voor te stellen, dan is de weg goed voor je.
Dan eindig ik dit verhaal over de weg met een spreuk:
Wie te voet gaat, geeft zijn ziel de gelegenheid zich aan te melden en krijgt de kans Haar bestaan te vernemen.

Het ga jullie goed

Gosse & Gryt
Pelgrims onderweg