Sint Astier-Roquefort 14 juli - 21 juli

Sint Astier-Roquefort
14 juli - 21 juli

Berend en Eveline waren er. Heerlijk om wat van thuis te horen en twee van de vier kinderen even te knuffelen. Op zo'n moment merk je pas goed hoeveel je de kinderen mist.
Ja hoeveel je thuis mist: de buren, de kerk, hoe gaat het met de mensen in Noordbergum.
We hebben een heerlijke vrije dag gehad en zijn verwend.
Er is voor ons gekookt.

Maandag was een nationale feestdag.
We hebben de officiële viering meegemaakt. Dit betekende: decoratie van een officier van de gendarme en kranslegging bij het monument voor de gevallenen.
Er was ook een muziekkorps en dan besef je hoe wij verwend zin met onze korpsen. Ze speelden een aantal keren de taptoe en ook de Marseillaise.
Het was zo vals dat je spontaan pijn in de kiezen kreeg !
Maar het geheel was respectvol en goed om mee te maken.

Afscheid nemen is altijd moeilijk. Dat drukte onze stemming het eerste gedeelte van de weg. Als het mogelijk is dan gaan we bij een bar/tabak of restaurant een bakje koffie drinken en daar troffen we Jean Mark. Hij was ook onderweg. Het is leuk om dan ervaringen uit te wisselen.
Aangezien hij zijn eigen route loopt nemen we ook weer afscheid van elkaar.
Wat ook zo mooi is: Op een markt is een man, deze komt bij me en vraagt over de pelgrimstocht. Het blijkt dat hij ook een deel heeft gelopen.
Na het gesprek vraagt hij of ik een perzik wil en zoekt dan de grootste perzik uit en die geeft hij.
Wat ook heerlijk is zijn de rijpe kersen, pruimen en bramen.
Allen heerlijke cadeaus van de natuur.

We zitten soms in prachtige refugio's. Soms met ons tweeën, soms met meer. Ook is er dan soms een hosteliero die voor ons kookt. Maar het komt ook voor dat we (zoals in Saint Foy la Grande) in een daklozenopvang slapen.
Het ene plekje is ook schoner dan het andere, maar als pelgrim ben je snel tevreden. Dus maken we ons niet druk en kruipen in de slaapzak.
Hetzelfde geld voor bestek en dergelijke: dan maar eerst even afspoelen.
Het eten smaakt er altijd goed om.

Het leven word erg basis als pelgrim: opstaan, lopen, eten en slapen.
Op het moment dat ik dit zit te schrijven zitten we met 2 andere pelgrims om tafel om te kijken wat we eten en wat we moeten kopen.
Hans heeft het recept. Het wordt iets met pasta, soep en salade.
En ik ga zo aardappelen bakken.
Het is best gezellig en we hebben dan ook veel plezier.
Ook vandaag tijdens het wandelen zijn we het repertoire oud Hollandse liedjes langs gegaan en hebben gezonden dat het een lust was.
Liedjes zoals: 4 weverkes zouten ter botermarkt gaan, enz.
Ook canons hebben we gezongen.
Wat ook erg mooi is dat iemand van ons voor het eten een gebed uitspreekt.

De dagen vliegen voorbij en elke dag geeft God ons eten en onderdak.
Wat wil een pelgrim nog meer !

Ultrea.
Gosse & Grytsje
Pelgrims onderweg naar Santiago