Verslag 28 juli - 3 augustus
Door: Gosse
Blijf op de hoogte en volg Gosse en Grytsje
03 Augustus 2014 | Frankrijk, Orthez
St. Jean Pied de Port - Torres el Rio
Het is 28 augustus en ik (Gosse) zit te lurken aan een goed glas bier en denk wat is er de afgelopen week interessant om in het weekverslag te zetten.
Het was een enerverende week die begon met de tocht naar St. Jean Pied de Port, de laatste plaats in Frankrijk.
Het is goed wandelweer maar we zijn wat bedrukt. Als we net voor St. Jean Pied zijn dan begint het duidelijk te worden dat dit de laatste dag is dat we elkaar zien.
Hans en Saskia moeten terug en ook Fred (die wij alleen in de ochtend en avond zien) is vandaag met ons meegewandeld. Ook hij stopt.
Als we een paar km. voor Jean Pied de Port zijn gaan we nog even rusten in de kleine maar uiterst mooie Maria Magdalenakerk. Hans kon zich moeilijk losmaken.
In Jean Pied de Port hoort Fred dat zijn bus binnen een uur gaat dus dat is snel afscheid nemen.Met Hans en Saskia hebben we nog een fijne avond.
De volgende ochtend is het na het ontbijt afscheid nemen en wij gaan samen die uitdaging aan. Grytsje had er erg tegenop gekeken.
Het regent als we weggaan, ook de hemel huilt.
Maar het lopen gaat goed, en als je er vanuit gaat de de eerste 6 km. 1200 meter stijgt mag je dat rustig stevig noemen.
Onderweg zien we vele nieuwe gezichten.
De aankomst in de refugio in Roncevalles is hartelijk.
Er is daar een Nederlands team en als bekend wordt dat wij 3 maand onderweg zijn wil men graag onze verhalen horen.
Wij komen wel tot de conclusie dat we deze dag Hans en Saskia gemist hebben. Het samengaan met hen was goed.
In Roncevalles treffen we nieuwe pelgrims en zijn die dag +/- 20.00 uur in de refugio.
Daar zijn vooral veel Italianen.
We horen van een van de hosteliers dat zij zaterdag 2 augustus vol zitten: +/- 400 pelgrims (vooral Italianen). Dat komt doordat sportzaken in Italië een actie hebben, zg. promoten de Camino en dan kun je bij hen voor een "zacht" prijsje alles kopen wat je nodig hebt op de Camino.
Dat zien we de komende dagen ook: fantastische sportschoenen en blaren, prachtige rugzakken en pijnlijke schouders, enz.
Maar de Italianen hebben er zin in en willen graag de Hollanda pelgrims de hand drukken en op de foto. Soms hebben we het gevoel dat we een bezienswaardigheid zijn. Maar het enthousiasme is aanstekelijk.
Wij zijn gewend vroeg te vertrekken en hebben ons eigen tempo. In de ochtend vliegen ons veel jongelui voorbij en in de middag zien we ze weer en later in de refugio.
Het Spaanse landschap is fantastisch: wat een kleuren en dan de geweldige uitzicht, het is soms adembenemend.
Zoals de dag dat we de Sierra del Perdon opgaan. We hadden het zo uitgekiend dat we ocernachten halverwege de berg in Zariauiegui (?) en de volgende ochtend (1 augustus) omhoog.
Claire (Nederlandse) en John willen met ons mee wandelen.
Onderweg hebben we diepgaande gesprekken. Mede daardoor valt de kim mee.
Halverwege geeft God ons een prachtige zonsopgang en als we boven zijn een adembenemend uitzicht.
Het is geweldig en dan het manshoge kunstwerk "Vlucht voor de Moren" (?).
Bij zoveel moois kun je alleen maar stil worden, genieten en God danken.
Maar ook komt onherroepelijk de dag dat wij het stuk lopen waar ik in 2006 het telefoontje kreeg dat "Heit" gestorven was. Dit gaf een schokeffect en raakte me dieper dan ik ooit verwacht had. Gelukkig was Grytsje er en zij begreep het.
Vanaf vandaag (zondag 3 augustus) loop ik dan ook het stuk weg wat ik in 2006 gemist heb en het raak me, maar ik/wij genieten ook intens.
Genieten van de mensen en van elkaar en van de weg.
Wat ik nog wel moet vertellen is dat we gisteren (2/8) in een refugio zaten van een Nederlandse organisatie: Oasis Trails, dit is een christelijke organisatie.
Hier was een dokter en die heeft naar een plekje op Grytsje haar been gekeken. Mogelijk een tekenbeet.
We hebben een fantastisch diner gehad en na afloop een meditatie half uur. Dit deed ons erg goed.
Vandaag (3/8) zijn we naar een medisch centrum in Ros Arcos geweest, waar de dokter Grytsje een recept voor antibiotica heeft gegeven.
Tot zover voor deze week. Een week van tegenstellingen.
De Pelgrims Gosse & Grytsje
Ps. Ik had dit verslag geschreven op zondagmiddag om 17.00 uur.
Daarna gingen we naar het middeleeuwse kerkje en kregen daar een concert, o.a. Pacebol canon.
Hiermee werd de zondag helemaal de dag des Heren
Het is 28 augustus en ik (Gosse) zit te lurken aan een goed glas bier en denk wat is er de afgelopen week interessant om in het weekverslag te zetten.
Het was een enerverende week die begon met de tocht naar St. Jean Pied de Port, de laatste plaats in Frankrijk.
Het is goed wandelweer maar we zijn wat bedrukt. Als we net voor St. Jean Pied zijn dan begint het duidelijk te worden dat dit de laatste dag is dat we elkaar zien.
Hans en Saskia moeten terug en ook Fred (die wij alleen in de ochtend en avond zien) is vandaag met ons meegewandeld. Ook hij stopt.
Als we een paar km. voor Jean Pied de Port zijn gaan we nog even rusten in de kleine maar uiterst mooie Maria Magdalenakerk. Hans kon zich moeilijk losmaken.
In Jean Pied de Port hoort Fred dat zijn bus binnen een uur gaat dus dat is snel afscheid nemen.Met Hans en Saskia hebben we nog een fijne avond.
De volgende ochtend is het na het ontbijt afscheid nemen en wij gaan samen die uitdaging aan. Grytsje had er erg tegenop gekeken.
Het regent als we weggaan, ook de hemel huilt.
Maar het lopen gaat goed, en als je er vanuit gaat de de eerste 6 km. 1200 meter stijgt mag je dat rustig stevig noemen.
Onderweg zien we vele nieuwe gezichten.
De aankomst in de refugio in Roncevalles is hartelijk.
Er is daar een Nederlands team en als bekend wordt dat wij 3 maand onderweg zijn wil men graag onze verhalen horen.
Wij komen wel tot de conclusie dat we deze dag Hans en Saskia gemist hebben. Het samengaan met hen was goed.
In Roncevalles treffen we nieuwe pelgrims en zijn die dag +/- 20.00 uur in de refugio.
Daar zijn vooral veel Italianen.
We horen van een van de hosteliers dat zij zaterdag 2 augustus vol zitten: +/- 400 pelgrims (vooral Italianen). Dat komt doordat sportzaken in Italië een actie hebben, zg. promoten de Camino en dan kun je bij hen voor een "zacht" prijsje alles kopen wat je nodig hebt op de Camino.
Dat zien we de komende dagen ook: fantastische sportschoenen en blaren, prachtige rugzakken en pijnlijke schouders, enz.
Maar de Italianen hebben er zin in en willen graag de Hollanda pelgrims de hand drukken en op de foto. Soms hebben we het gevoel dat we een bezienswaardigheid zijn. Maar het enthousiasme is aanstekelijk.
Wij zijn gewend vroeg te vertrekken en hebben ons eigen tempo. In de ochtend vliegen ons veel jongelui voorbij en in de middag zien we ze weer en later in de refugio.
Het Spaanse landschap is fantastisch: wat een kleuren en dan de geweldige uitzicht, het is soms adembenemend.
Zoals de dag dat we de Sierra del Perdon opgaan. We hadden het zo uitgekiend dat we ocernachten halverwege de berg in Zariauiegui (?) en de volgende ochtend (1 augustus) omhoog.
Claire (Nederlandse) en John willen met ons mee wandelen.
Onderweg hebben we diepgaande gesprekken. Mede daardoor valt de kim mee.
Halverwege geeft God ons een prachtige zonsopgang en als we boven zijn een adembenemend uitzicht.
Het is geweldig en dan het manshoge kunstwerk "Vlucht voor de Moren" (?).
Bij zoveel moois kun je alleen maar stil worden, genieten en God danken.
Maar ook komt onherroepelijk de dag dat wij het stuk lopen waar ik in 2006 het telefoontje kreeg dat "Heit" gestorven was. Dit gaf een schokeffect en raakte me dieper dan ik ooit verwacht had. Gelukkig was Grytsje er en zij begreep het.
Vanaf vandaag (zondag 3 augustus) loop ik dan ook het stuk weg wat ik in 2006 gemist heb en het raak me, maar ik/wij genieten ook intens.
Genieten van de mensen en van elkaar en van de weg.
Wat ik nog wel moet vertellen is dat we gisteren (2/8) in een refugio zaten van een Nederlandse organisatie: Oasis Trails, dit is een christelijke organisatie.
Hier was een dokter en die heeft naar een plekje op Grytsje haar been gekeken. Mogelijk een tekenbeet.
We hebben een fantastisch diner gehad en na afloop een meditatie half uur. Dit deed ons erg goed.
Vandaag (3/8) zijn we naar een medisch centrum in Ros Arcos geweest, waar de dokter Grytsje een recept voor antibiotica heeft gegeven.
Tot zover voor deze week. Een week van tegenstellingen.
De Pelgrims Gosse & Grytsje
Ps. Ik had dit verslag geschreven op zondagmiddag om 17.00 uur.
Daarna gingen we naar het middeleeuwse kerkje en kregen daar een concert, o.a. Pacebol canon.
Hiermee werd de zondag helemaal de dag des Heren
-
11 Augustus 2014 - 21:11
Geertje Ytsma:
Gosse en Griet petje af voor jullie doorzettingsvermogen een tekenbeet dat is niet niks daar kun je je hele leven last van hebben. Maar jullie maken ook hele mooie dingen mee.
Pas een beetje op jullie zelf.
groetjes van Geertje -
12 Augustus 2014 - 09:16
Ep Willems:
Dag Gosse en Gryt,
Jullie zijn nu in Spanje ,las ik. Dit is het beloofde land van Santiago de Compostella.
Nog zo'n 550 km hemelsbreed.
Nog een maandje lopen dus. Doe het maar rustig aan. Je bent immers in het beloofde land.
Ep -
12 Augustus 2014 - 20:45
Ellie Van Akker:
hoi Gosse en Grytsje
Jullie schreven onlangs dat het soms moeite kost om een verhaal op papier te krijgen, want ja, wat boeit de mens. Nou ik kan jullie zeggen dat ik een kleine voorstelling krijg van jullie pelgrimstocht die voor jullie immens groot is met vele indrukken, los van al die kilometers. Jullie beschrijven jullie belevenissen op een manier waarop je ieder mens vanuit Noardburgum en omstreken een video op de lens plaatst, prachtig om te lezen.
En dan het cruciale pad waar Gosse in 2006 het bericht kreeg van het overlijden van zijn vader, heel begrijpelijk dat dit gegeven weer wordt herbeleeft. Maar tevens mooi dat jullie dit samen kunnen delen en het niet gelopen gedeelte, met elkaar wel kunnen lopen.
Lastig dat Grytsje haar heup en knie haar parten spelen en dan ook nog een tekenbeet op de koop toe.
Verstandig dat jullie die extra 150 km niet lopen.
Het delen van de menu,s vind ik ook bijzonder, over de vitaminen hoeft men niet in te zitten.
Jullie eindbestemming is bijna in zicht, geniet daar volop van want ik kan mij voorstellen dat als je de eindstreep bijna zit, de omgeving dan kan vervagen.
Ik ben benieuwd hoe jullie thuiskomst zal zijn.
We gaan zelf 18 augustus met vakantie maar met de digitale technieken blijven we wel op de hoogte van jullie belevenissen.
hartelijke groeten:
Henk en Ellie -
13 Augustus 2014 - 20:21
Ellie:
Jimme begrype. Ik bin ferstuitere troch dit barren. Bysunder en tige ynnam bin ik van dit berjocht. Henk beneamde dat er my keare most want hy seach my al fleanen, op wei nei.'..............
Tige dank -
15 Augustus 2014 - 14:04
Elly Koopman:
Gosse, dit keer schreef jij het verslag en wat schrijf je toch boeiend! Het is nèt of ik met jullie meeloop en alles weer opnieuw beleef. En wat maken jullie (en ik toen ook in 2006) toch veel ontroerende dingen mee. Ik heb het soms ook heel moeilijk gevonden, dat je weer afscheid moest nemen van mensen, die je onderweg had ontmoet en je dierbaar waren geworden. Wel heel fijn is, dat jullie samen de dingen kunnen bepraten en verwerken. Dat had ik niet, want ik liep alleen, hoewel dat ook wel bepaalde voordelen heeft. Nu voor jullie het einde in zicht begint te komen hoop ik tòch, dat dat jullie wandelen niet zó beïnvloedt, dat je niet meer ten volle blijft genieten van het nú en van elke nieuwe dag. Mooi rustig doorlopen en genieten van alles, want jullie hebben gelukkig de tijd aan jezelf.
Wens jullie weer alle goeds toe.Ultreya e Suseya! -
20 Augustus 2014 - 15:46
Fred Van Neerven:
Hoi Gosse & Gryt,
het afscheid in St. Jean P. de P. kwam ook voor mij vrij abrupt want ik had nog graag met jullie en met Hans & Saskia een biertje gedronken maar omdat ik die avond nog tot Bordeaux kon reizen, kon ik de volgende dag tegen de avond (toen jullie net de oversteek naar Spanje hadden gemaakt) weer bij mijn geliefden zijn.
Ik ben blij te lezen dat de tekenbeet niet tot veel narigheid heeft geleid en ik blijf jullie verhalen uiteraard met aandacht en in herinnering volgen.
Het moge jullie goed gaan om zonder problemen ook deze laatste honderden kilometers te volbrengen.
Ultreya,
Pelerin Fred -
22 Augustus 2014 - 12:52
Sophie & Filip:
Hello Gosse,
I just read about your father, my condolences to the mourning
Good luck for the road
kisses
sophie & filip
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
